چند نسخه مختلف از پارچه توری وجود دارد، اما این نوع پارچه به دلیل وزن سبک و بافت نفوذپذیر آن مشخص می شود. بر خلاف بسیاری از انواع پارچه که دارای بافت های نزدیک بافته هستند، توری به صورت شل بافته می شود که منجر به ایجاد هزاران سوراخ ریز در هر لباس مشبک می شود.
ایده مش هزاران سال است که وجود داشته است. به عنوان مثال، هر نوع توری موجود از مش ساخته شده است و از این ماده برای ساخت وسایلی مانند بانوج نیز استفاده شده است. با این حال، این تا پایان 19 بود قرن که مبتکران نساجی شروع به استفاده از مش برای پوشاک کردند.
لوئیس هاسلم صاحب کارخانه بریتانیایی وقتی با عمه اش در هوای سرد بیرون رفته بود، ایده استفاده از مش برای پارچه را به ذهنش رساند. او متوجه شد که دستکشهای او پر از سوراخ است، اما وقتی از او درباره آنها سؤال کرد، او اظهار داشت که دستانش هنوز گرم است.
هاسلم با شیفتگی شروع به آزمایش با پارچه های آزاد کرد و در ادامه یک شرکت نساجی به نام Aertex را تأسیس کرد که اولین تولید کننده پارچه مشبک در جهان بود. Aertex دیگر تنها تامین کننده پارچه مشبک نیست، اما در اواسط دهه 1980، منسوجات ساخته شده توسط این شرکت آنقدر محبوب شدند که اغلب توسط نمادهای فرهنگ عامه در MTV پوشیده می شدند.
این افزایش محبوبیت تا حدی با استفاده از پارچه توری Aertex به عنوان ماده اولیه لباس ورزشی برای شرکت بین المللی کفش و پوشاک آدیداس تقویت شد. از دهه 1980، شرکتهای مختلفی شروع به ساخت مش کردند و در سالهای بعد، تعدادی زیرگروه از این پارچه پدیدار شد.
تقریباً در همه موارد، مش از مواد مصنوعی مانند پلی استر و نایلون ساخته شده است. برخی از کارشناسان پارچه معتقدند که سبک بافتی که در یقهشرتهای مارکهای معروف مانند لاکوست استفاده میشود نیز نوعی مش است، اما از آنجایی که در مورد این نامگذاری اختلاف نظر زیادی وجود دارد، در این مقاله تنها به پارچههای مشبک سنتی و انواع آن میپردازیم. مانند پاور مش و پاورنت.